Nieuwe reactie geplaatst

Reactie is verwijderd

Reageren mislukt: Reacties zijn op dit moment uitgeschakelt

Reageren mislukt: Robot gedetecteerd

We worden gewekt door de schreeuwende apen als het nog donker is. Helaas laten ze zich niet zien. Het is onze laatste dag en we zijn zo blij dat we gebleven zijn. Hebben nu het idee hier nog wel even te kunnen blijven. Lopen om 8 uur al richting de andere kant, over een moeilijk pad met grote stenen. Ongeveer 10 meter boven de zee. Een deel door het bos. De hond wandelt vrolijk met ons mee. Zo'n gezellig beestje. Het grootste gedeelte lopen we in de schaduw. We komen nog een Lodge tegen,maar deze kan niet tippen aan onze plek. Ondanks dat er op een hoger gelegen gedeelte een zwembadje is. Na een uur komen we bij een brede rivier. We vinden het dan wel genoeg. Moeten ook nog terug. We nemen regelmatig een pauze om naar de zee en het oerbos te kijken. Bij een Lodge blijft de hond achter. Hoe we ook roepen,hij heeft daar kennelijk een beter kosthuis. Als we terug zijn, nemen we een duik in de zee.Het water plezierig van temperatuur,beter dan de koude douche In de hangmat mijn siësta gehouden. Het boek de Koningin van Suriname gelezen. Het stond hier in de boekenkast en kon het niet laten het boek nog een keer te lezen. Blijft een bijzonder verhaal over een dame van lichte zeden uit Paramaribo. Tijdens onze middagwandeling hebben we geluk om weer een tiental schildpadjes naar zee te zien lopen. Wat een kracht van de diertjes van vijf centimeter, net uit het ei een afstand te moeten overbruggen van 50 meter om de zee te bereiken. Met alle gevaren van dien. Het avond eten heel gezellig met de Zwitsers en de drie jonge lui uit Amerika. Toen we vertelden dat we ons zorgen hadden gemaakt omdat ze pas na het donker uit het bos kwamen moesten ze er om lachen. Maar waren ook zeer gevleid om onze vaderlijke en moederlijke zorgen. Wij hebben nog het verdwijnen van de twee meisjes in ons hoofd in Boquete in Panama,waar we ook waren. Meisjes,die nooit meer gevonden zijn. De Zwitsers snel naar bed. Wij nog enige tijd met de jongens doorgebracht en geluisterd naar hun vrolijke verhalen.

Afbeeldingen


Laat een reactie achter

Hoeveel is 5 + 10?
Uw reactie is geplaatst!


Reacties

Poel en Noor 27 Februari 2017

Wat een wereldplek..... dat stukje hout zou leuk zijn in jullie tuin is dat niet te regelen Bob? wat een heerlijke verhalen en al deze prachtige foto's p.s. wat een vreemde horizon hebben ze op deze plek....... loopt iets af / of op ?

Monique 26 Februari 2017

Lieve Carla en Bob, Wat een prachtige plek hebben jullie weer ontdekt....die kleuren en dat uitzicht....bijna jammer dat er geen geur en geluid bij deze beelden zitten ;-)) Liefs en geniet!!!!!