Foto's van ons Chalet Guamuez. Het vlieg plan. Om acht uur staat er een zenuwachtige chauffeur op ons te wachten. Hij probeert van alles uit te leggen,maar we niet begrijpen. Wat we denken te begrijpen is ,dat de vlucht vervroegd is. Dat het vliegtuig om 9 uur vertrekt en dat de rit 35 minuten duurt om op het vliegveld te komen. Ook wij worden nerveus. Hij rijdt zo hard door de stille straten,dat hij zowat een hond dood rijdt. Allemaal niet fijn. Na 35 minuten komen we op het vliegveld aan. Gooit ongeveer onze bagage er uit. Rijdt met hoge snelheid weg. Als we bij de balie aankomen,blijkt er niets aan de hand te zijn. Onze vlucht vertrekt op de geplande tijd 10.25 naar Bogota. Bob heeft een heleboel bladen weggegooid en we hebben zijn zware dingen over onze handbagage verdeeld. We blijven binnen de toegestane 23 kilo per persoon. Dus deze ronde niet bijbetalen. We worden door gelabeld naar Pasto. Drinken koffie,wandelen een beetje rond en voor we het weten is het tijd om te vertrekken. Binnen het uur zijn we in Bogota. Bogota heeft een gigantisch vliegveld. Met de bus gaan we naar een andere terminal. Het is even zoeken. Maar ook nu weer worden we aan alle kanten geholpen als de mensen maar even denken dat je het niet weet. Zo lief. Als we op de borden kijken,zien we dat onze vlucht naar Pasto vertraagt is met een half uur. Gaan lunchen en houden de borden nauwgezet in de gaten. De vertrektijd blijft op een half uur vertraging staan en we besluiten toch maar naar de gate te gaan. Worden naar wachtruimte 10 gewezen. Maar er verandert maar niets. Tot ik ineens zie dat de hele vlucht van het bord is verdwenen. Ga naar een balie en daar blijkt onze vlucht op tijd te zijn vertrokken en er geen vertraging was en onze bagage uit het vliegtuig is gehaald. Probeer uit te leggen dat we op de borden afgegaan zijn. En nergens iets hebben horen omroepen. De dame van Avianca heeft een scherm,waar een vertaling op komt. Ze legt uit dat ik naar een andere hal moet om een latere vlucht te regelen. Leg uit dat ik dat niet in 10 minuten kan halen. Ze belt haar meerdere. Legt uit wat er is mis gegaan,mede door een taal probleem. Binnen de kortste keren heeft ze ons op de vlucht van 15.03 gezet en ook geregeld dat onze bagage mee kan. En dat allemaal kosteloos Kunnen haar wel zoenen,wat we ook doen. Zijn de maatschappij Avianca zeer dankbaar voor de goede service. De vlucht vertrekt 25 minuten te laat. Een oude kist, een Airbus 319. Nog nooit meegevlogen. Bob heeft een plek op rij 12. Ik op rij 26. Niet zeuren. Zijn blij dat we mee kunnen. Het is een turbulente vlucht over de hoge bergen. Voel me er niet prettig bij. Kan het vliegtuig volgen op een scherm. Na drie kwartier hadden we moeten landen en is de vluchtbeweging nauwelijks nog te volgen. Elke keer komt er 5 of 10 minuten bij. Zie alleen maar bergen langs komen en we gaan niet dalen. Het niet prettige gevoel slaat om in angst. Na een half uur rondcirkelen komen we met een enorme klap op de grond en gaat het vliegtuig volop in de remmen op de slechte en korte landingsbaan. Oorzaak van het niet kunnen landen. Hevige regenval eerder in de middag. Onze bagage is gelukkig aangekomen. Het is steenkoud. Niet voldoende warme kleren uit mijn tas gehaald. Wel even wennen na al die tropische dagen. Tot onze verbazing staat Mauricio op ons te wachten.Hij was onze chauffeur van Bogota naar Murillo en Armenia. Het is ondertussen 17.15 als we vertrekken. De rit naar de grote stad Pasto duurt een uur. Nergens borden om de weg aan te geven naar Laguna de la Cocha. Na veel rondrijden en vragen komen we op de goede weg. Een slingerende weg de bergen in. We moeten naar 2850 meter. Heel jammer dat het ondertussen donker is geworden. Laguna de la Cocha gebouwd in Zwitserse chalet stijl. We komen er pas om 19.30 aan. Ons onderkomen een groot chalet met allemaal kamers. De eigenaren waren al ongerust waar we bleven. Het agentschap had kennelijk niet gebeld. Ik had in Bogota alles wel doorgegeven. We worden naar onze kamer gebracht,waar kruiken in ons bed liggen en de open haard wordt aangestoken. Het restaurant ook met een open haard en helemaal ingericht volgens Zwitserse traditie. Als we bijna klaar zijn met eten worden we getrakteerd op taart. De zoon van een gezin uit Ecuador is jarig. We gaan later met hun om de haard zitten en drinken met elkaar nog een glas wijn. Een leuk echtpaar. De dochters Gabriela en Carla spreken perfect Engels. Carla maakt films, woont in Mexico en wil graag naar de Idfa. We hebben beloofd contact te houden. Al met al een lange zeer enerverende dag,die heel gezellig eindigde.
Afbeeldingen
