Vrijdag 7 februari Zitten om 8.15 al in de auto. Een heel programma vandaag. Gaan eerst een wadi bezoeken. Helder water vol vis stroomt uit de bergen. Er bloeit zelfs een geel bloemetje in de dorre omgeving. Gelukkig zijn we op tijd. De eerste busjes vol toeristen zijn al gearriveerd als we vertrekken. Gaan over een goede weg de bergen in en via de steile weg komen we op een plateau. Geen mens te bekennen maar wel een groep koeien op de weg. Echte Hollandse nog wel. Niet ver daarna versperren een tiental kamelen de weg. Kunnen rustig naar ze kijken en zij soms ook naar ons.Een palmstruik moet er aan geloven. Binnen de koste keren zijn alle groene bladeren er af. Op het plateau zijn de plaatsnamen niet aangegeven in het Engels dus het is wat lastig voor ons om de juiste weg te vinden en via map.me kunnen we de weg terug naar de kust toch vinden. Aan de grootste lagune van Dhofar, Khor Rour, liggen de ruïnes van de eeuwenoude haven Samhuram. De verzand kreek, door een zandbank van de oceaan is afgescheiden was vroeger een beschermde haven.Samhuram ligt op een heuvel 27 m boven de zeespiegel.Een recent onderzoek wijst uit dat de stad reeds bestond in de vierde eeuw v.Chr. de haven kwam niet alleen tot bloei door de bijzonder winstgevende wierookhandel maar ook door de controle op de koperhandel. Een mooi gelegen archeologisch park biedt een fraai uitzicht op de kreek. In de diepte zoeken kamelen naar de laatste groene stukjes gras. Ook dit park staat op de lijst van UNESCO wereld erfgoedlijst. Oman heeft zes van deze plaatsen. We vervolgen onze weg naar Mirbat ,maar na20 minuten zien we dat de temperatuur van de motor veel te hoog is en we stoppen. We ontdekken dat er geen water meer in de tank zit. Bob vult de tank met zes flesjes water ondanks dat start de auto niet meer. Bob denkt dat de motor vastgelopen is. Bellen het autoverhuurbedrijf. Er wordt ons beloofd dat ze binnen het uur bij ons zijn. We staan in een totaal verlaten gebied langs de snelweg. Gelukkig hebben we kunnen aangeven waar we staan. Een auto stopt en biedt hulp aan. Met gebarentaal maken de mannen elkaar duidelijk wat er aan de hand is. Tegen het verkeer in en op de vluchtstrook rijdt hij naar de eerstvolgende afslag het binnenland in. Na een kwartier komt hij terug met een kan water. Helaas ook dat helpt niet,zoals Bob al verwacht had. Dan stoppen er weer een man.Ook zijn hulp helpt niet. Willen de beide mannen wat geven voor hun aangeboden hulp. Ze worden zowat boos,want dat hoort niet in Oman.Wij zijn tenslotte hun vader en moeder. Na twee uur en een andere auto vervolgen we onze weg naar Mirbat. Mirbat betekent plaats voor het verzamelen van paarden, wat ook duidt op het belang van de handel in de Arabische volbloeden in Dhofar.Het huidige handelsproduct bij uitstek diepgevroren en gedroogde vis. De oude handelshuizen zijn niet meer. Wat is overgebleven zijn ruines of hier een bombardement heeft plaatsgevonden . Naar de vissershaven waar we in gesprek raken met een visser. Vraagt of hij morgen ochtend mee gaat vissen op tonijn,die hier in overvloed gevangen wordt. Bob ziet er van af omdat het meer dan een uur rijden is in het donker vanaf ons hotel. Misbat zou goed op weg zijn om de voornaamste toeristische bestemming van Oman te worden. Wij kunnen het niet ontdekken. Het is nog een grote troosteloze kale vlakte. In het voormalige Marriott hotel drinken we koffie met een appelgebakje als late lunch. Over de snelweg zijn we nog net voor donker terug in ons hotel. Weer een hele leuk dag vol bijzonder belevenissen.
Afbeeldingen
